Amasya Yeşilırmak Şiiri - Sevinç Atan

Nice şahlar, sultanlar dize gelmiş önünde.
Sen, tarihin koynunda saltanat süren “Şehir”.
Soylu krallıkların izi kalmış dününde?
Sen zaman tünelinde, bin umur gören “Nehir”.

Şehzâdeler seninle yücelmiş hünkârlığa.
Padişahlar suyundan içip, murada ermiş.
Kültürün nakışlanmış pek çok hükümdarlığa,
Varlığın her şaire nice ilhamlar vermiş.

Ferhat, Şirin uğruna delmiş, koca dağları.
Bir sevda efsanesi bağrında hayat bulmuş.
Her bahar yeşerirken elma, kiraz dalları,
Aşıkların kabrinde açan, bir çift gül olmuş.

Mihrî Hatun denince eğilmiş nice başlar,
Şairlerin sultânı, sende seyrân eylemiş.
O şahane tavrına, atılsa bile taşlar,
Aşka dair ne varsa, dîvân’ında söylemiş.

Padişahlar nezdinde Pîr imiş Şeyh Hamdullah,
Amasya’da ünlenip, cihana ışık olmuş.
Elinde nakışlanıp, nurlanmış Kelâmullah,
Eserlerini gören, tarzına aşık olmuş.

Seninle oya gibi işlenen Yalı Boyu.
Yüce dağlar altına uzanmış sere, serpe.
Nâzende konakların kime dayanır soyu?
Kimi yaşlı ve yorgun, kimisi hâlâ körpe.

Şehzadeler şehrinin sevdalı çağlayanı,
Gören göz, seven gönül varlığınla coşuyor,
Bereketli kolların kucaklarken her yanı,
Anadolu’m seninle doruklara koşuyor.

Verimli toprakları besleyen senin suyun,
Seninle hayat bulur şeftali, kiraz, bamya.
Her mevsim başka güzel, iklimin, havan, huyun,
Bu yüzden sana hayran yüzyıllardır, cihan ya.

Yöresel yemekleri tarife, arif gerek.
Toyga Çorbası, Hengel, Yuka Tatlısı da var.
Padişah sofraları, biraz Amasya demek,
Su böreği de ünlü, o nefis Bumbar kadar.

İhtişamı görenin aklını alır baştan.
Yedi bin yıllık geçmiş, burada hâlâ canlı.
Bir tarih ses veriyor her köşeden, her taştan.
Külliyeler, Medrese nasıl da anlı şanlı.

Dik kayalar üstünde pek mağrur soylu Kale.
İçinde Sarnıç, Zindan, dört bir yanda Dört Kapı.
Şehzadelere mekân olmuş da, düşmüş dile,
Osmanlı sanatıyla nakışlanan her yapı,

Ey çağlar ötesinden çağlayan Yeşilırmak,
Sevdasıyla yürekler dağlayan Yeşilırmak.
Ferhat ile Şirin’e ağlayan Yeşilırmak.
Amasya’yı tarihe bağlayan Yeşilırmak…

Sevinç ATAN