Amasya'ya Veda Şiiri - Muhammed Erol 2

Bu şehri yüreğime kazıyıp gidiyorum.
Mezarlarındaki esrara dalıp
Kalesindeki bayrağa heyecanla bakıp gidiyorum.
Yıllardır büyüttüğüm umutlarımla,
Her gece çoğalan hasretimi alıp gidiyorum.
Bitmeyen sevdalarımı kalbime gömüp
Bu şehirden gidiyorum.
Sokaklarında aradığım ne varsa,
Dağlarında bulduğum ne varsa,
Hepsini omuzlayıp gidiyorum.
Kimi zaman hırçın akan
Kimi zaman aheste akan bu nehri,
Kucaklayıp gidiyorum.
Alnımı taşlarına koyduğum ulu mabedi,
Gölgesinde asırları dinlediğim,
Devasa çınarı alıp gidiyorum.
Ferhat’ın dağları delen balyozunu,
Şirin’in vefalı hatırasını alıp gidiyorum.
Şehzadelerin cesaretinden bir cesaret,
Dağlarının heybetinden bir heybet,
Yeşilırmak’ın çağıldayan sesinden,
Bir ses alıp gidiyorum.
Bağımsızlık türkülerinden bir ezgi,
Mihri’nin sezgilerinden bir sezgi,
Ve nehrindeki yeşil rengi alıp gidiyorum.
Olur da özlerim diye bir gün;
Toprağından bir kısım avuçlayıp gidiyorum.

Muhammed Erol