Amasya'ya Gelince Şiiri - Ahmet Yiğittop

Amasya’ya Gelince.

Söyle sevdiğine, gelince Amasya’ya,
Gel bir gezelim şu fani dünyada!
Başka göremezsin böyle güzellik,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Şöyle bakıver Harşena’ den aşağıya,
Akıyor yeşillik, yayladan ovaya.
Karışsın sevdamız, sevdadan sevdaya,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Tutuşalım ırmak boyu el ele,
Mest olup bakışalım göz göze.
Hasret çekenler baksınlar bize,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Oturalım elma ağacı dibine,
Kesip de bakalım yıldız dilimine,
Asalım yıldızı, uzanıp gökyüzüne,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Yanımıza alsak tüm sevenleri,
Yanmasın aşkın elinden yürekleri.
Külüngün ucunda yazılsın dilekleri,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Duralım camilerde birer namaza,
Dünden bugüne, dileyelim niyaza,
Olmazsın muhtaç, dost dururken maraza,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Unut, bırak, çantan ile heybeni,
Kimse yemez, döndüğünde al geri.
Devletine sadıktır, asırdan beri,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Helal süt emmiş insanları görürsün,
Duymazsın öyle lanet ile sürünsün.
Korkmaz, kapın açık yatar uyursun,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Dünyası kararmaz candan sevenlerin,
Gözüne yaş dolar, çekip gidenlerin.
Aşkın hatırası bağ, bahçelerin,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

El sözüne kanıp, göçüp gitmezsin,
Başka güzel değil, beni seversin!
Bütün kalpler bizi burada bilsin,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Şirin de çok sevdi ayrılamadı,
Yardı dağları Ferhat kopamadı,
Tarih Amasya’ sız yazılamadı,
Ben Ferhat olurum, seni Şirin bilsinler!

Ahmet YİĞİTTOP