Amasya Güzellemesi Şiiri - Nihat Malkoç

“Ben umardım ki seni yâr-ı vefâdâr olasın
Ne bileydim ki seni böyle cefâkâr olasın”(Mihri Hatun)

Gerdanlık misali, o ak boynunda
Yorgun Yeşilırmak akar Amasya…
Sokaklar mâziyi saklar koynunda
Efkârlı gözlerle bakar Amasya…

Saat Kulesi’nde buz tutar zaman
Ferhat, Şirin’ine eyler mi güman?
Harşena Dağı’nı kaplar bir duman
Şimşek olup gökte çakar Amasya…

‘Şehzadeler Şehri’ derler adına
Fatihler, Yavuzlar düşer yâdına
Ey yedinci şehir, er muradına! ...
Sana pek yakışır vakar Amasya…

Akdağ Tepesi’nden indim düzüne
Bugünü bağladım dünün izine
Ferhat âşık olmuş şehla gözüne
Şirin, yüreğini yakar Amasya…

Kaya Mezarları dünden yadigâr
Gurbetin kahrına dermansın ey yâr! ...
İrem’i andırır bu kutlu diyar
Gölgemi peşine takar Amasya…

Seher vakti güneş düşerken dağa
Borabay Gölü’nde cömerttir doğa
Koşar da balıklar oltaya, ağa
Yıldızları döker sakar Amasya…

Şehrengiz güzeli, cennetimsin sen!
Aklım savuşunca cinnetimsin sen!
Hakk’a karşı şükrüm, minnetimsin sen!
Ruhumda demlenir efkâr Amasya…

Umut devşirilir şafak sökerken…
Toprak bayram eder yağmur dökerken…
Ağıtlar, yasından boyun bükerken…
Hüzün yaftasından bıkar Amasya…

Toprağında meskûn, insanın hası
Türküyle silinir yüreğin pası
Kırmızı yanaklı misket elması
Engelleri bir bir yıkar Amasya…

Gümüşlü Cami’de ezan okunur
Ferhat, yol vermeyen dağdan yakınır
Bu ayrılık gayrı cana dokunur
Hasret gömleğini çıkar Amasya…

Maziden iz taşır Şehzade Yolu
Her nereye baksan tarihle dolu
Şanlı geçmişidir kanadı, kolu
Kem sözleri ağza tıkar Amasya…

Künç Köprü’de durup geçmişe daldım
Yarının hızını mâziden aldım
Hatıralarımla baş başa kaldım
Gün gelir canını sıkar Amasya…

Senden uzaklarda asırdır günler
Gurbetin hüznüne yaslanır dünler
Adını çağırsam Harşena ünler
Bahçende laleler kokar Amasya…

Sözler vasfedemez gül cemalini
Değişmem bir şeye dost kemalini
Anlatamaz kalem vakur hâlini
Bizi renkten renge sokar Amasya…

Karanlık geceye dolunay iner
Bahçene güllerin kokusu siner
Hasrete banılmış gözyaşı diner
Üzerine efkâr çöker Amasya…

Hazeran Konak’ta fenerler yanar
Ferhat’ın küllenen yarası kanar
Türk’ün başbuğunu, Ata’yı anar
Sel gibi gözyaşı döker Amasya…

Yeşilırmak nehri hırçın akıyor
Harşena Dağları şehre bakıyor
Caddesi, sokağı tarih kokuyor
Gün doğunca şafak söker Amasya…

Ferhat, dağlarını delip de geçti
Bahçelerde güller, laleler açtı
Kefensiz yatanlar suyundan içti
Hakk’a karşı boyun büker Amasya…