Amansız Veda Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Mevsimlerden bahardın.
Umutlar yuva kurmuştu dallarına.
Boyunu seviyorduk çiçeklerinin.
Hayaller kuruyorduk birlikte.
Evin barkın olacaktı sevdiğinle.
Ömrüne salıncak kuracaktın çocuğun için.
Kitap biriktirmeye devam edecektin.
Hep çaycı kalacaktın bizim gibi.
Demini almış sohbetler edecektik hep.
Küçüklüğünden filan konuşup
Altı yaşındayken aşık olduğuna gülecektik.
Yurt dışına gitme işini açacaktın sonra...
Ne mutlu, ne umutluyduk birlikte...
Hayallerden öteye gidemedik gidişinle.
Ne evlendin, ne çocuğun oldu.
Ne yazın oldu,
Ne güzün, ne kışın.
Öyle çok yaslandım ki ardından,
Görsen beni tanıyamazsın.
Zamansız, amansız bir veda bu.
Yirmi ikisinde bağrımdan uçan kuş
Her gece rüyalarıma uç.