Amansız Sır Şiiri - Barut Can

--- Amansız Sır---

Ve yitip gitti gözlerimdeki ışık …
Söylenecek bir şey yok , söylediğin lafın üstüne …
Yerle yeksan ettin onca yıl sevginle çarpan kalbi tek bir kelimenle …

Hep severdim sana bakmayı …
Her mimiğini ezberlemiştim yüzünün ,
Ama benim favorim gülüşündeki iki küçük gamzendi…
Güldüğünde daha bir başka severdim seni, içim ısınırdı
Hiç ayırmak istemesem de bakışlarımı farkedilmek endişesiyleydi kaçışlarım.
Oysa yakalamanı ne çok isterdim… artık anlamalıydın, seni ne kadar çok sevdiğimi…

Onca yıla rağmen sende anlamadın işte … ve laf yine geldi denklik meselesine
Öyle değil mi ? Davul bile dengi dengine…
Öyle şaşırttın ki beni ,inan hiç tanıyamamışım seni
Karıncayı incitmekten korkan sen , hiç aldırış etmedin kalbimin paramparça oluşuna…
Oysa sadece seviyorum demiştim … Ama kaybetmek korkusuyla istemsizce…
Haklısın haddim değildi belki seni sevmek ama, ne gerek vardı onca bağırış çağırışa…
Sen kimsin ki dedin ya, hiç tanımıyormuşsun gibi beni
Onca zaman hiç vakit geçirmediğin biriymişim yada daha önce hiç karşılaşmamışız gibi…

Bu gün bitirdin bende ki seni , ve bitirdin bende ki beni…
Artık bir gülücüğe, iki tatlı söze kanarmıyım bir daha
Canım bilip te açarmıyım Amansız sırrı mı en yakınımda bile olsa
Artık umutla uyanmak yok bana yeni doğan güne
Dilerim rabbim senin kalbini dengin olan birine düşüre…
08.06.2021 BaRuT