Amansız İllet ( Keşke Hiç İçmeseydi.)

AMANSIZ İLLET ( Keşke hiç içmeseydi..)

Merhaba saygıdeğer gönül dostlarım ve kader arkadaşlarım. KANSEV : ( Kader arkadaşlarımın hayat hikayeleri ) kitabında aile içinde yaşanan dramatik unutulmaz, hatırlandıkça da ibret alınacak duygularımı, anılarımı okuyuculularıyla dostlarımızla paylaşmak istedim.

Ablam benden beş altı yaş büyüktü. Kendisi emekli hemşireydi. Bir Alman ile evliydi. Çocukları çok karşı çıktılar gayri Müslim diye evlenmesini istemediler ama ablam her iki eşinden de ihanet gören çok çile çeken bir kadındı. Bu eşi de emekli Polisti. Eşi ablamı çok sevmişti. Onunda eşi ölmüştü. Kışın Almanya'da yazın ablamın memleketi Yalova'da oturuyorlardı.

Her İkisi de çok iyi anlaştılar. Eniştemiz bize karşı da çok sevecen çok iyi kalpliydi. Her yıl yirmi üç Nisanda gelir Eylül sonu dönerlerdi. Almanlar soğukkanlı derler ama eniştemiz Türk'ten farksızdı.Ne zaman Almanya'ya gitsek bizi uçaktan iner inmez karşılar çok sevinirdi. Oradan ben dönerken de elinde mendil ağlar dururdu.
.. Gitme diye yalvarırdı. O ezanı çok sever bize orada hep ezan okurdu. Ben ilk duyunca çok şaşırmıştım. Ezanı yazın ezberlemiş. Ablam çiçekleri çok sever balkonu çiçek doldururdu. O gidince çiçekleri kururdu.

Her sene yeni çiçekler alınırdı. Ablam Yalova'ya aşıktı. Üç oğlu da ona küsmüştü. Ablam hep ağlıyordu.
Bir ağır deprem atlattılar. Yalova depreminde hemen yaralılara yardıma koştular. Alman hükumeti onları alıp Alanya'ya tatile gönderdi. Ablam dışından çok neşeliydi ama içi çok kederliydi . Çocuklarını özlüyordu. Biz gidince de bizi Yalova'nın girişinde bekliyordu. Hemen sarılıp kardeşim diye ağlıyordu. Çocuklarının küçüklüklerini anlatıyordu. Yazın sahilde çocukları sevindirip onlara ayakkabı kıyafet çikolata dağıtıyordu.

Biz altı kız kardeştik. Büyük ablam İngiltere de iki kez beynindeki baloncuktan ameliyat olmuş orada çocukları ile yaşıyordu. Son yaz ben gittiğimde ablam yeni gelmişti. Birlikte denize gittik yüzdük gezdik. Sigara çok içtiği için hep onu uyardım alkolde alıyordu. Onlar su yerine bira içiyorlarmış. . Bende eşimi kaybetmiştim.

Bana.. Sende buraya dön Yalova'mız çok güzel diyordu. İki kardeş birlikte burada olalım diyordu. Anne babamın kabrine gidip dualar edip geliyorduk. Ablam hep onlara ve eşime Yasin okuyordu. Hep benim sevdiğim yemekleri yapıp canın ne istiyor diye soruyordu. Bir gün sağ göğsü çok ağrıdı bir çıban çıktığını söyledi. Hastahaneye gitti. .. Hemşire hanım süt bezesi iltihabı dediler. Ağrısı çoktu. Göğsü yanıyordu. Dayanamadı Almanya'ya döndü. Onu çok seven eşi döner dönmez üzüntüyle hasta olup öldü.

Ablam klinikte tedavi olmaya başladı. Ağrıları çok kötüydü. Koca kış hep hastahanede yattı çıktı. Bana cenazemi burada koymayın diye tembih etti. Evini Türk silahlı kuvvetlerine bağışlamıştı. Baharda ablamı o amansız illet yüzünden kaybettik. Cenazeyi asker getirdi onu törenle gömdüler. İki albay görevliydi. Her şeyi onlar üslendiler. Oğlanların üçü de koşup geldiler ama faydası yoktu. Çok ağlasalar da anneleri artık yoktu ölmüştü.

Okumalarını yapıp dönüp geldik. O ev artık yoktu. Yalova'da bizi karşılayacak kimsemiz yoktu.
Aradan yıllar geçti o amansız illet en küçük kardeşime geldi yapıştı. Beni aradı. .. Abla bağırsak kanseri olmuşum. Üç çocuğum var kızım yeni öğretmen oldu iki oğlum okuyacaktı. Ben yaşamam ölürüm diyordu. Sakın .. Ağlama moralini bozma diye sürekli onu aradım . Maraş'ta çok iyi bir doktoru vardı yedi tümör alındı.

Zorlu bir yıl geçti. Hep hasta ve bitkindi. Su bile içse kusuyordu. Eşi ve üç çocuğu kendi yaşama isteği ile çok şükür o illeti Allah'ın izniyle yendi sağlığına kavuştu.
Rabbım onu evlatlarına bağışladı. Hacca gidip geldiler.
Büyük ablamı da kalp krizinden kaybettik. Şimdi hep hatıralar ile yaşıyoruz. Dört kardeş hayattayız. Keşke ablama süt bezi demeseler erken teşhis koysalardı.

Türk doktorları iyi ama iyisini bulmakta şans işi. Vade dolunca ne yapsak boş deyip avunduk..Tüm hastalara şifa versin güzel Rabbım. O illet üzüntülü insanlara gelip yapışıyor. Hayatı çok sevin her şeyi dert etmeyiniz sakın.
Sonumuz malum hep gidilecek.. ama zamansız erken gidilmesi de hiç hoş değil. Sevdiklerimize acı bırakıyoruz.

Çevremde bu amansız illetten kaybettiğim çok samimi arkadaşlarım komşularım oldu. Erken tanı yaptıran, tedavilerine devam edip direnen kazandı. Umutlarını yitirenler kaybetti, Sizlerde umutlarla yaşayın.... Çevrenizdeki bu tip hastalara moral olun. O illeti evinize sokmayın. Şair Zeki beyin dediği gibi: Kanseri bizler yenmezsek o bizi yener, Kanser sana güle güle diyelim.
Tüm hastalara acil şifalar diliyorum, kalın sağlıcakla.

Zeynep Karaaslan Eman
Emekli öğretmen Yazar.. Şair DENİZLİ

Editör: Zeki çelik Zekice kültür ve sanat evi ISPARTA