Amansız Han Şiiri - Mahmut Cantekin

Efkârdan dumandır Nemrut Tepesi,
Alçağın gıdası zulümdü kandı…
Bülbüle dönmüştü arsız pepesi,
Aldıkları mazlum çaresiz candı…

Vicdani şerefi yoktu paşanın,
Malda mülkte gözü vardı maşanın,
Bir değeri yoktu küfrün hâşânın,
Dermansız bedene ölüm her andı…

Zordu dağ yolları taştı topraktı,
Ekmek yemek ottu yeşil yapraktı,
Vahşinin elinde tahra oraktı,
Cellâda sorunca dindar insandı…

Fırat’ta balıktı kadınlar kızlar,
Fermanla artmıştı her yerde hızlar,
Meydanda namussuz cani hırsızlar,
Anneler babalar yavrular yandı…

Cantekin der; düştü fırsat cahile,
Nice cansız beden vurdu sahile,
Hesap sorulmadı zulme dahile,
Dünya kan gözyaşı amansız handı…