Deniz aşırı topraklar aştım geldim, Flumen.
Kızıl gülleri bıraktım ardımda,
Fecri kıskandıran kızıllığın onlara sadakati
Borç bilip kapılmasınlar diye karamsarlığa.
Kırgın kırlangıçlar gördüm evveliyatından önce, Mağrur bakışlarla yaradılışını küçümseyen.
Kıskanır gibiydiler, göç rotalarına bir şerh koymuş edasıyla, nefreti sana borç bilen.
Hülyalarımı süsleyen,
Heyulasıyla benliğimi esir alıp özlüğümü geniş meşrebine hapseden,
kırlangıçların lanetine mahzar olan Flumen.
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta