Amansız Anlar Şiiri - Halil Küçükbiltekin

amansız mısralar biriktiriyorum amansız anlar için
ve ben dökülüyorum benzemesi gereken yerlerde gözlerine
ah güzelim sen oluyorum ben olmadığım zamanlar
ve usulca saçların oluyorum saçların olmaması gereken yerlerde

işte son oluşlar dökülüyor mağrur yanaklarda
hüznünü sevdaya çalan
ki alışılmış sesler süzülüyor düştüğüm ve öldüğüm yerlerde
sana uzanıyorum tutar mısın ellerimi bilmem
uzanırım uzanırım zannedersem nafile

uzak kentler yetiştiriyorum avuçlarıma uzanmayan
sokakları eşkıya oltası ki
duraklarında henüz tutulmuş sabıkalılar
istenmeyen sabaha çıkmak
ve uzanıyor mu güneşim aydınlığa bilmem
uzanması gereken yerlerde

biliyorum bana giden bütün yollar sana çıkıyor
bana ulaşması mümkün olmayan gülüşler içinde
ve amansız yetişiyorum yine de amansız terkler içinde

sarhoş olmuşum ki güzelliğin bende başlar
sen bende tükenmeyen kadın ya da kadınım
işte avuçlarım
ya gel ya da gitme
ve son soluğum sana
güzelim esmerim
sen olmak istiyorum ben olması gereken yerlerde