Amanın Hocam Şiiri - Abbas Paksoy

Azrail’in, ölüm çağında,
Nesli yok, solunda sağında.
Bir garip ölmüş, yatağında.
Sana geldik, amanın hocam.

Giy hele, sırlı külahını.
Çabucak çek, bismillahını.
Unutma, yüce Allah’ını.
Ver selâyı, amanın hocam.

Bu gece, cenazeyle yattık.
Suyunu, erkenden kaynattık.
Hepimiz, kafayı oynattık.
Yıkayıver, amanın hocam.

Kefen bezi, yanında hazır,
Sorguya gelmeden, baş nazır,
Bu günlük, sen ol bize Hızır.
Aman sana, amanın hocam.

Kabirini, şafakla kazdık.
Yolcuyu, çok bekletme yazık.
Parmağındaki, altın yüzük,
Senin olsun amanın hocam.

Yüzün güldü, altın yüzüğe.
Ağzını dönderdin, müziğe.
Benziyorsun, tam bir dürzüye.
Herkes gördü, amanın hocam.

Namazını, hızlıca kıldır.
Cenazeyi, kabire kaldır.
Paksoy’umu, kalemden aldır.
Rezil olun, amanın hocam.