Amân Ki Amân Şiiri - Halit Korkmaz

Mâzide aşkına bağlandığım an-
Sinem de yatırdım benimsin dedim!
Gönlümün içinde boşalttığım han;
Sıcak nefesinle ısınsın dedim.

Nöbetteyim daim, ki aşkı vatan-
Üstüne geleni düşman belledim!
Bu gül bahçesinde sensin komutan;
Gamzen oklarını yedim de yedim.

Okunsa da bana bin türlü ferman-
Ateş bahçesinde lâlemsin dedim!
Sürçü nota ile çaldığım keman;
Sesini bu aşka ninni yeğledim.

Güzelliğin beni yaktığı zaman-
O gizil âvâzı sana söyledim!
İçimde hafakan; amân ki amân,
Mendilden mendile kanla terledim.

Gönül feryadıma sen oldun derman-
İflah etmez aşktan bizârım dedim!
Ne baştan ne sondan değilim pişman;
Berzahta açta gör mezarım dedim.