Aman han Olmadan Şiiri - Mehmet İslami

AMAN HA OLMADAN

Aldı İSLÂMİ

Şu yirmibirinci asrın başında
Haz alıyor; küfre selam, salmadan
Gözü müslümanın ekmek, aşında
Alkışına; dermisiniz bilmeden?

Aldı Mahbûbi

Bir rota içinde seyahatim var
Ruhlar aleminde nur'dum gelmeden
Gerçeklere aklım kısa kalınca
Çektim elim biraz geri gülmeden

Aldı İSLÂMİ

Biri dünyanın taaa öbür ucundan
Gelmiş, öldürüyor kulu acından
Hikmetini sor gardaşdan bacından
Ağlanır mı yaşıyorken, ölmeden?

Aldı Mahbûbi

Bakınca kendimi gördümki aciz
Yediğim üç beşe bile var haciz
Kulluğa yöneldim olursa ucuz
Yalvardım yakardım yaşı silmeden

Aldı İSLÂMİ

Ruh Allâh’tan fakat muhtar bırakmış
Akıl vermiş, ruhsa nefise bakmış
Mü’minin sadrına hançeri çakmış
Çekilmiyor kardaş sen, ben olmadan

Aldı Mahbûbi

Kulluğum gezdirdi rızka niyaza
Gayretim siyahı sürmem beyaza
Günde en az beş kez durdum namaza
Taklit ettim elden geri kalmadan

Aşık İSLÂMİ

Maddeyi mânâyla meczedenleriz
Esrar-ı hikmetine muttaliyiz
Sözümüzü Hakkın emriyle deriz
Kelâm çıkmaz dil rahını bulmadan

Aldı Mahbûbi

Zormuş hocam yaşam baktım vel hasıl
Biraz hasta kaldım birazda nasıl
Her vardığım yerde geldi bir usül
Edep bildik tabi kapı çalmadan

Aldı İSLÂMİ

Her zora bir kolaylığı Halketmiş
İSLÂMİ: ilâhi emri sulbetmiş
Varmı servetini alıpta gitmiş?
İlm ü ledün deryâsına dalmadan?

Aldı Mahbûbi

Evet çok doğrusun olanı dedin
Hellallik diledin helali yedin
Kalbinin içinde hak iman edin
Mahbub harun bir kabire dolmadan

14 Cemâziyülâhir 1440 Selase
19 .02.2019 Salı
06 .02. 1434
Kasım 104