Aman Ha! Şiiri - Mehmet Postallı

Bütün insanların mimarı birdir
Sakın, hiç kimseyi dışlamayasın
Varılacak durak, bir kara yerdir
Unutup da hata işlemeyesin

Kibirle yürüyüp, dikme başını
Alçak gönüllü ol, çatma kaşını
Öksüzün, yetimin sil gözyaşını
Aman ha, onları haşlamayasın!

Fitnelik yapanlar, ocak söndürür
Olur, olmaz yerde lafı kondurur
Yaz gününde kar yağdırır, dondurur
Muhannet elinde kışlamayasın

Bitişen yarayı dürtüp, kaşıma
Kişiden kişiye kem söz taşıma
Her sırrını deyip arkadaşına
Sonradan kendini suçlamayasın

Şom ağızlı, yüreğine indirir
Tatlı bir söz, acıları dindirir
Zalim olan, kimsesizi sindirir
Mazlumu, güçsüzü taşlamayasın

Anneye, babaya itaat eyle
Hayatın boyunca doğruyu söyle
Deme ki, dünyanın düzeni böyle
Kimseye kötülük aşlamayasın

Aykırı tipleri arkadaş bilip;
Ölümü unutma, dünyaya dalıp.
İyi günlerinde can, ciğer olup;
Dostunu, zor günde boşlamayasın

Yüce Yaratanın emrince yaşa
Ömür çok değerli, geçirme boşa
Kötü huylarını çevirip başa
Bıraktığın yerden başlamayasın

Var mı yetiştiren dikensiz gülü?
Merhamet yağmuru yeşertir çölü
Mizanda kesişir herkesin yolu
Hak etmeden, Cennet düşlemeyesin

2007