Aman Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ne sadakalarım yumuşatabildi kalbini,
Ne dualarım, ne adaklarım.
Nemrud İbrahim ‘i ateşlerde yakmış,
Sen beni ondan da beter ettin,
Gazabın Firavun gazabı,
Ateşin ne destur dinliyor, ne ferman,
! Aman diyene kılıç kalkmaz’ Demişler.
Aman.

Deryada gemilerini m, batırdım?
Otlatırken koyununu-kuzunu kurda mı yedirdim?
‘Ateşten’ mi ‘geç’ dedin, geçmedim?
Zehir mi verdin, içmedim?
Bir kalbim vardı, onu da sana sundum avuçlarımda,
Ölürsem bakla nem kalacak
Ardımda?

Güllük-gülistanlıkmış dünya, bana ne?
Benim altım taş, üstüm değnek,
Sen çoban sopasıyla saldıran kahraman
Ben sivrisinek,
Gelme hışımla üstüme,
‘Öl’ De,
Ölek.

Sanki ölüden farkım varmış gibi,
Sanki bedenim yaşlanmamış,
Saçlarım ağarmamış gibi,
Sanki harcamamışım kalkıp da bir ömrü senin uğrunda,
Bir yudum sevgini dilenmişsem;
Dilenmişim,
Ne var
Bunda?

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 9-10/100)