Hiç birşey yapmasan da
ya da çok bir şey başarsanda
Zaman bunlara aldırmadan
çizgilerini çizer sıfatına
İlkokul günlüğümün üzerinden geçen
Uzun uzun yıllar sonra ben
Knedimi hala çocuk gibi hissetsemde
İnsanlar bana büyümüşüm gibi davranmakta
Ufak bir çocuğum ben herşeye inat
Bildiğim gördüğüm kötülüklere rağmen
BÜyümeden ölmek istiyorum ben
Tüm bunlara ne diyorsun sen
Büyüdüm küçük olmadığımın farkına mı vardım
Öyle olsa bile sonsuz rüyalara daldım
Çocukluğumun saf ruhuna inandım
Belki de yanlışlıkla zamanı hiçe saydım
Öylece oturup akrebin ilerleyişini izledim
Yelkovanın sessizliğine kulak verdim
hareketlerini ne duydum ne de görebildim
Ama biliyorum ki zamanımı boşa geçirdim
Kayıt Tarihi : 6.7.2012 10:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuğşah Bilge](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/06/aman-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!