Amalar Sehri Şiiri - Nesibe Ince

Yalnizligin girdaplarinda dolanir dururum, ne var ki beni kimsecikler görmez! Farkettirmek icin kendimi, yapmadigim yoktur, fakat sarmis etrafimi amalar...

Yorgun düsmüsüm yalnizlarin arasina, cikipta sen kimsin necisin diyen yok...Kirmislar kalemimi bir cirpida, sasip kalmisim etrafima...

Öyleki her insan tadamazmis yalnizligin acisini, sanslimi oluyorum simdi ben? ! Sansin tarifini bana gösteren olurmu? ! Bosluga konustugumun farkindayim, amalara ve sagirlara neyi nasil anlatabilirsin ki...

Deli divane olmusum yürür dururum amalar sehrinde, atarim kendimi o sokaktan o sokaga..Her yer birbirine esit sanki, her yer ayni... sanki gri ve siyah renklerle bezenmis, attigim her adimda gözlerim kararir, bir anlik alabora olurum sanki... Her adim ayni sekilde, sürükler beni her defasinda ayni karelere, bu amalar sehrinde...