Amaçsız Ama Umutlu Şiiri - Nevin Akbulut

Gel günüme
Gece oluruz istersen
Saklar gece bizi gidecek yerimiz olmasın
Ağrıyan yerlerime bırak ellerini
Bilirim, çünkü;
Ellerin en şifalı doktorun ellerinden daha çok şifadır sızılarıma

Umutlu bir şey bilmezdim ben
Sabaha doğmak ne demek anlamazdım
Şimdi adın umut gibi, diğer her şey unutulan
Umudu biliyorum öğrendim şimdi

I

Esmer zamanların renkli kişiliğiydik
Rengimiz kadar aydınlatıyorduk geceleri

Kalabalık şehrin çıkmaz sokaklarıydık
Birbirimize çıkmak imkansızdı yolun sonunda
Tesadüf bu ya, çalan aynı şarkıda kaldırdık başımızı önümüzden
Zordu ayağa kalkmak şu günlerde
Hele bir şarkının sesine yüreği bırakmak
Şarkılarla teselli bulmak en az karşılaşmamız gibi olanaksızdı

Her akşam rüzgarın getirdiği kokunu öperim
Her sabah denize bakarım adını getirdiği için
Ona sevgilerimi bırakırım gün doğmadan
Uyanınca ilk ona günaydın derim
-Sen istediğin kadar olma yanımda
O kadar içimdesin ki-

Her gün ağarırken beklemek
Çok uzaklardan gelen gemiyi
Biliyorum gelmeyeceksin, sizin şehirde gemi bile yok belki deniz hatta
Ama beklemek ümit, beklemek esaret, beklemek geleceğinin umudu
Gemiden inen herkesin yüzünde aramak seni, biraz sana benzeyenini görünce
Sevinmek, ardından kalp çarpıntısı

II

Sen yarım bıraktığım her şiirin devamı
Devamımız olmadığı için yarım tüm dizeler
Diğer parçasını ararken nasıl da umutlu kelimeler
Benzer kelimeleri kayıp, bilmiyorlar henüz

Nasıl bir ihanettir zamana
Seni durmadan, inatla, inançla beklemek

Akşamları beklerken hiç usanmadan
Gece kaybolmuştur bilinmeyen sevgililerin koynunda
İşte bu yüzden gelemezsin geceleri
Aydınlığına çıkacak karanlık yok
Cesareti de yok karanlığın bizi gizlemek için

Sırtımda gece
Omuzlarımda tamamlanamayan şiirlerin yükü
Dökülüyor geceye
Bak, gel, gör
Her yer şiir oldu
Issızlıklarımı en sesli harflerin içinde saklıyorum
Ve sensizliklerimi
Sessiz harflerde gizliyorum

Bak sevgilim
Bu şiirde en çok sessiz harf var

III

Gözlerin sözlerime yetmeyen masallar gibi
İki masal, ikimizin masalı
Bir odakta toplanan

Gölge kaybolmadan gece bitmeliydi bu şiir
Gölgen gitmeden tamamlamalıydım geceyi
Sabaha kadar kalmalıydı hayalin bu şiirde

Bak sevgilim, gün ağarıyor yine
Tüm ağrılar sızlarken bu sabah
Hayalini asıyorum bu şiire
Hep burada, bu şiirde, bu şehirde kal diye

En sessiz halinle
En sesli harflerimde

Şiirler amaçsızca bitiyor sonu gelmeden
Ben sadece seni yazma derdindeyim yarım yamalak
Amaçsız ama umutlu

Otuz Mart İki Bin On Üç 12 20
(Son Mart Şiiri belki de...)