Amacı Olmayan Hayat Şiiri - Ahmet Suçiçek

Daha toy bir delikanlı iken hayatı hızlı yaşayıp renga renk hallere bürüyüp etkilemeye çalıştığım dünya ya kafa tutturacak kadar çok sevdiğim yarim arkadaşlarım kankam vardı,

Onlara espriler yapar onları güldürürdüm
Bazende delirmişcesine çılgınca hareketler yapardım
Hep onlar için bir şeyler yaparken
Hayatın gerektirdiği yaşam biçiminden uzaklaşıp durdum.

Liseli dönemlerde çok biliyormuşum gibi öğretmenlerimi önemsemedim
Dersleri kaynatmayı kabiliyet sanıp gülüp geçtim
Sınavlarda boş kağıt vermeyi ahlak edindim
Ne olacak sanki babama biraz duygu sömürüsü yapar
Bu yılıda geçerim
Böyle diye diye meğerse gençliğimi ziyan ettim.

Okul öyle yada böyle bitti
Diplomamı almaya bile gerek duymadım
Bir zaman sonra arkadaşlarla görüşmüyoruz denilecek kadar seyrekleşti birlikteliklerimiz
Hani kankam birde yarim vardı ya onlarla da çok sürmedi ilişkilerimiz
Çünkü onların mücadele ettikleri bir amaçları vardı
Ben onlar için gereksiz gayesiz serseri bir tiptim artık
Bu duruma üzüldüm ama sonra yine boşver deyip geçtim
Bu olaydan da bir ders çıkarmayı akıl edemedim.

Askerlik vaktim gelmişti askere gidecektim
Zaten ortalıkta boş gezinip duruyordum
Hiç olmasa gidip askerliğimi bitirecektim
Düşüncesi ile askerliğe gittim.

18 ay sonrasın da askerliğim bitmişti
Habersiz memleket yerine gurbet ele gitmeyi daha uygun görmüştüm
Hala uslanmamış hala amaçsız hala sorumsuz yaşıyordum
Çıkmaz sokakların sonuna geldikçe hayata kızıyordum
Oysa ne yapsam ben kendime yapıyordum
Hayatın gerçekleri ile yüzleşmediğimden hep kaybediyordum.

Her neyse 3 yıl sonrasında memlekete dönmeyi akıl etmiştim sonunda
Otogarda indim ağır ağır evin yolunda ilerledim
Çarşıdan geçerken kankam dediğim arkadaşıma rastladım
Görecektiniz fiyakasını doktor önlüğü halini,oda beni fark etmişti
Acele bir şekilde yanıma yürüdü,sitemkar bir dille neredeydin şimdiye kadar dedi

Verecek bir cevabım haklı bir tarafım yoktu sadece sustum
Artık susmaya mahkum haller yaşıyordum.

Arkadaşımın son sözlerine yüreğim parçalandı
Baban öldü deyişi cehennem ateşi misali beni yaktı
Ve herkesten sonra babam da yoktu artık
Hani üzülmüyeyim diye duygu sömürüme kanıyormuş gibi yapan babam
Affet diyecem ama ona da yüzüm tutmaz ki.

Acı bir gerçeğin daha sonundayım
Emsallerimin çok gerisinde kalmış boynu bükük yalnızlıklardayım.

“AMACI OLMAYAN BİR İNSANIN GELECEĞİDE OLMAZ”

“SORUMLULUK ALMAKTAN KORKARSAN HAYAT FİGÜRANI BİLE OYNAMAYA ŞANS TANIMAZ”