Sıra kendine geldiğinde, masanın üzerindeki bordroda adını bulup imzasını attı. Mutemedin saymış olduğu paraları –değersiz kağıtlarmış gibi- düzensiz bir şekilde aldı, boş bulduğu bir sandalyeye oturdu. Kağıt hışırtıları, konuşmalar, yavaş yavaş duyulmaz olurken, kendi iç dünyasında geriye doğru bir yolculuğa başladı.
O sabahki telaşı daha dün gibi hatırlıyordu. Alışılmışın dışında uyandırılmış, iki yanağından öpen annesi tarafından kahvaltıya oturtulmuştu.Masa ne kadar da doluydu o sabah! Bunların hepsi yenilecek miydi? Kızarmış ekmek, tereyağı, peynir, zeytin…
- Çayını koyayım mı yavrum?
- Koy.
- Yumurtan nasıl olsun?
Tamamını Oku
Severek okudum. Okurken kaleminizi sürekli Rahmetli Fakir Baykurt'a benzettim. Rahmetli öğretmeni,n kardeşi Veli Baykurt Liseden arkadaşımdı. Ağabeyinin bütün kitaplarından birer tane hediye ederdi bize...
Öyküler, oldum olası sıradan şiirlerden daha özenli çalışılması gereken edebiyat çalışmalarıdır. Kim edebiyatın hangi dalında neler yazarsa yazsın, öyküde başarılı olanlar, tüm dallarda da başiarılı olurlar kanısındayım. Sevgiler, başarılar...
Her şeye rağmen en güzel meslek...Öğretmenim yüzünden öğretmen oldum..Hep onu taklit etmiştim..daha 7 yaşında iken ne ulaşılmaz gelirdi bana..Şimdi öğretmenim artık...Her şeye rağmen çok mutluyum...Hangi sevgi çocuklara verilen sevgiden daha güzel ve kalıcıdır...Yaşamayanların hayatında çok büyük eksikliktir...Ne mutlu bize ki öğretmeniz...Güzel öykünüzü beğenile okudum.tebrikler..
İlkokul oğretmenimden dolayı öğretmen olmayı çok istemiştim.Bunu da kendisine söylediğimde 'Aptal bir çocuk da değılsin ya bu aptalca düşünceyi kafana kim soktu senin?Git pazarcı ol,bakkal ol,fırıncı ol.Ne yapacaksın öğretmen olup?Ömür boyu sürünmek mi istiyorsun?'diyerek beni azarlamasına rağmen ben yine de vazgeçmemiştim idealimden.Ertesi yıl öğretmen okulu sınavlarına girip kazanmıştım da ama Kütahya öğtetmen okulu bize uzak olduğu için annem(Babamız öleli 3 yıl olmuştu.) yatılı kalmama izin vermediğinden başlayamamış ve normal orta okula gitmiştim.Ama Bütün hedeflerim tarumar olduğu için okuma hevesim kalmamıştı ve ikinci sınıftan terkedip Öğretmenimin tavsiyesine uyup Annemin babası dedemin yanında bakkal çıreklığına başladım.O gün bu gündür girmediğim boya küpü kalmadı.Ama içimde hep uhtedir öğretmen olamamış olmak.Bu yüzden iki kızımı da öğretmen yaptım(biri 4.sınıfta okuyor diğeri 1. sınıfta)Bu güzel hikâyenizdeki öğretmen gibi çok eza,cafa çekecekler biliyorum ama olsun.Yetiştirip hayata salacakları her çocukta güzelim cennet ülkemizin geleceği yaşayacak.Onların ve onlar gibi onbinlercesinin ellerinde filizlenip dal budak salacak yeni nesiller.Hikâyenizin sonunda öğretmenimizin dediği gibi 'Bu ülkenin en fedakâr insanları'dır öğretmenlerimiz Başta benim öğretmenim İsmail bey olmak üzere hepsine selam olsun! Size de selam olsun bu güzel hikâyenizden dolayı.Emeğiniz zayi olmasın Selam ve sevgiyle.
okuyana kadar canım cikti dilinize saglık...Son durağa gelmişti işte. Kayıt evraklarını öğrenci işleri bürosuna teslim etti. Şimdi o küçük çocuk yoktu artık. Sanki içinden çıkıp gitmişti; ama nedense korkularını almayı unutmuştu! Demek ki burada, bu koca şehirde korkuları onun can yoldaşı olacaktı.kimilerine göre korku kimilerine göre kimsesizlık ama bana göre eşgalsizlik korkutucudur...
kaleminize sağlık..üsdadım...sayğılar
Sınıfın kapısını açtı. Öğrencileri şartlanmış bir şekilde ayağa fırladılar:
- Günaydın çocuklar!
- Günaydın öğretmenim!
- Gelmeyen var mı başkan?
- Sınıf tamam öğretmenim.
- Hazır mıyız!
- Hazırız öğretmenim!
- Yazın öyleyse: “Öğretmenler bir ulusun en fedakar insanlarıdır…”
ÇOK ANLAMLI BİR FİNAL.ÖYKÜ OKUNASI,AKICI VE ANLAM DOLU.AMA O HİKAYENİN KİKAYESİ VAR YA:
Eriyen mum, yutulan tebeşir tozları, yalvaran bakışlar ve dalgasını geçen siyasiler.
BU CÜMLE ÇOK ŞEYLER ANLATIYOR,ANLAYANA.................TAM PUAN VE DE SAYGILAR...HŞT
KONU EĞİTİM OLUNCA O KADAR KONUŞULACAK VAR Kİ...) AMA HARİKA BİR ANLATIMLA...GÜZEL BİR HİKAYE OKUDUM...YÜREĞİNİZE VE EMEĞİNİZE SAĞLIK...KUTLARIM...ANT+10
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta