duvarlara bakıyorum 1234
yagmur yagıyor sesinden anladım.
cok oldu güneşi de görmeyeli
usuldan aralıyorum perdeyi
yagmur damlaları asi bir
militan gibi kararlı
ölümüne çakılmakta
öyle agır agır da degil
gözünü karartmıscasına
sagını solunu da hiç
umursamamakta
bende onu indiriyorum perdeyi
dört duvar arasında
sizofrenik adamların oynadıgı
bir sıra dünyalar
yaratmakla mesguliyetim bu sıralar
rolumüde çok iyi yapırom
hakkımı vereceksin
hele esrarengiz kayboluş sahnelerinde
sorma
öyle bi kayboluyorumki
ben bile nerde oldugumu bilemiyorum
hala da çözemedim..
bendede şizofrenik bişeylermi basladı
tanrım bu nedir
dogruluk payı ihtimallerin
çerçevesini bile tarumar eyliyor
inanırmısın yere çarpan her damla
feryadı figanı ezip geçiyor
biri öteki digeri cıglık çıglıgalar
kulagım patlayacak nerdeyse
bu ne iştir bu saatte
hayda ne oluyor dur yapma
aldıgım nefes gırtlagımı sıkıyor,
ölüm perdesi iniyor sanki
garib ve öksüz bir huzur
dolusuyor içimi oksuyor
sende kimsi hey
nerden biliyorsun.
olmaz böyle sey
senden bahsediyor
düşünceli hallere gebe oldugunu
fısıldıyor
...uyanıyorum 1234
Kayıt Tarihi : 10.4.2011 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!