Ama yoksun sen.. Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Mecnûn'a çevirdin nerdesin Leylâ'm?
Gezdirdin çöllerde ama yoksun sen;
Gönül haykırırken sendin vâveylâm,
Yankıydın dillerde ama yoksun sen..

Mecâzi Aşkının bitir faslını,
Kaldır perdeni de göster aslını,
Öylesi özledim bilsen vaslını,
Gözlerim yollarda ama yoksun sen..

Savrulur izinden oluşan külüm,
Gece gündüz seni söyler gönülüm,
Ardından şakıyan dertli bülbülüm,
Koklarım güllerde ama yoksun sen..

Bâzen olur, derin derin dalınır,
Selvi boyun, hayâl meyâl salınır;
Şiirlerim beste beste çalınır,
Dinlerim tellerde ama yoksun sen..

Sanma sakın zaman Aşkı siliyor,
Yüreğim ölmeden son kez diliyor,
Öyle meşhur ettim herkes biliyor,
Duyarım kullarda ama yoksun sen..

Aşkının zerresi bağrımı yaktı,
Nedense bu gönlüm bir sana aktı,
Kırk kat yabancılar bileme baktı,
Yatırdın sallarda ama yoksun sen..

Tarsusi ne desin sözcük mü kaldı?
Hasretin ömründen ömürler çaldı,
Aşkımın tahtı şu yattığım saldı,
Aradım yıllarda ama yoksun sen...