Ama yoksun Şiiri - Orhan Özçelik

Böldüm dünyamı ikiye,
Bir tarafı senle olan yanım,
Diğer tarafı olmadığın zamanlarım.
Ortaya çıkan tablo korkunç,
Denge diye bir şey yok ortada.
Olmadığın zaman tablosu dolu,
Olduğun zamanlar ise hiç yok.
Yok ortada bir anın,bir hatıran,
Bir ağlayışın,bir gülüşün yok inan.
Bir gözlerime bakışın,ellerimi tutuşun,
Ruhumu okşayıcı bir sözün yok.
Kısacası yoksun sen hayatımda,
Hayatımın hiç bir anında.

Neyi sevmişim ben sevda diye,
Nasıl sevmişim böyle körü körüne.
Bir kere bile olmamışsın hayalimde,
Ben ne sevdim,neye sevgili dedim.
Olmadığın taraf hep dolu,
Her gün hasretinle,özleminle dolu.
Her tarafım seninle dolu,ama yoksun,
Benim hiç bir yerimde görünmüyorsun.
Her nefesimde adını söylüyorum,
Ama seni hiç bir yerimde göremiyorum.

Yürek seninle dolu,fakat bomboş,
Hiç bir yerinde karşıma çıkmıyorsun.
Bir karmaşa yüklemişim sırtıma,
Var mısın yok musun şaşırıyorum.
Düşünüyorum,evet aklımda sen varsın,
Gözlerimi kapatıyorum,işte karşımdasın.
Ellerimi uzatıyorum derin bir boşluk,
Görünürlerde olmuyorsun,görünmüyorsun.
Bütün yüreğimle özlem fırtınasındayım,
Kasıp kavuruyor hasret rüzgarların.
Sadece boşluk getiriyor esintiler,
Sadece sensizliğin kara bulutları.
Evet seni çok seviyorum biliyorum,
Ama yoksun,anlıyamıyorum.