Ama yoksun... Şiiri - Gümrah Öztürk

ben şimdi güzel bir rüyanın tam ortasında uyanmış gözleri mahmur bir çocuğum.
yıkılan her harabede ben kalırım enkaz olarak
sabahın seherini görürüm, akşamdan kalma sevdalarla
içerim rakının demlisini, çay niyetine saat beşe sen kala
ve gezdiğimiz yerler gelir aklıma...
nefesini duymak kadar güzel gelir istanbulda bir yaz yeli...
adalar manzarasına bakarken, bir tatlı huzur almaya giderim kalamışa
kalamışta bulamadığım huzuru bulurum gözlerinde...
ne yanda yoksan oraya bakmaktan bıkıp içime bir nefes daha cigara çekerim
hasret giyerim uzadıkça mesafeler...
bir vapur sesiyle irkilirim.
vakit öğlen olmuştur ve sen halen yoksun
adım adım gezerim sokakları ve her gece lambasının yanış saatini beklerim
bir daha olmayacak sen ve birdaha gülmeyecek benin bir doğum günü daha
bu kalbi ben hangi sokağında bırakayım üsküdarın...
sana seher vaktinden sesleniyorum...
ve sen yine bu sabahda her sabah gibi uykusuz bir benden sana şiirler dinliyorsun...