Ama yok ki Şiiri - Erdem Bağcı

insanın bir nedeni olmalı....
hatta ve hatta nedenleri...
ruhu sağlam bedeni olmalı...
unutabilmeli terk edenleri...

sebep kalmayınca sonuç...
artık anlamını yitiriyor....
düşünmek dahi korkunç...
için için yiyip bitiriyor...

geri getirmek mümkün mü...
ansızın habersizce gidenleri....
o gün kalan ben gördüğün mü...
bulabilecekmisin aynı bedenleri...

kafa kırık kol bacak kopuk...
insanda çok şeyi götürüyor....
akıl gitmiş bakışlar donuk...
var olan her şeyi bitiriyor....

düşünüyorsun kalan aklınla...
doğruları yanlışları enleri...
tartsan o kadar çok ki yığınla...
kaybetmişsin senleri benleri...

tükeniyorsun an be an....
maziyi alıp götürüyor...
akıp giderken zaman...
mum misali her şeyi eritiyor...

bakıyorsun ne bahar kalmış....
nede yaz hep kış mevsimleri....
kalanları da sanki don almış...
ne anı kalmış nede resimleri...

kalan rüzgarın önünde bir yaprak...
felek çarkında durmadan öğütüyor...
tozunu koynunda saklayan toprak....
onu da tabiatın kanunu çürütüyor...

sonuç ne peki elde var sıfır...
mezarda sızlayan kemikleri...
kimi ela gözlü kiminin çakır...
kazsan bulacağın şemikleri...

ah tutunabilsek yılanda olsa....
kuyruğundan birazcık hayata...
eğer küçücükte bir ümit varsa...
yapsak da hata üstüne hata...
bir avuç sevgi duvarı olmalı ihata...