köyümün kokusunu bilirim
gece olduğunda bir başkadır esen rüzgarı
rüzgar güneşi taşır
dizlerimin dibinde yanar sönmez ateşi
yerlerde ayaklarına dolanan taş toprak demeden
çocuklar top oynardı mahallenin en düz yerinde
benim köyüm çocukluğumun geçtiği yerdir
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
