Ama sen yoksun. Şiiri - Şahin Yiğit

Yıllarım nisan yağmuru gibi akıp gitti
Seni düşündüğüm her anım mazi oldu şimdi
Umut bağladığım senli düşlerim yok artık
Ömrümün orta yerinde bulduğum sen yoksun
Yalnızca yazdıklarımı okuyan sen gittin
Yazıp yazıp sildiklerim kaldı bende
Kendimle dertleşir oldum gece karanlığında
Aydınlık yüzün siluetimde yok artık
Resimlerini gönül duvarımdan birer birer indirdim
Dün akşam onları bir güzel yaktım
Yanarken bile gözlerin parlıyordu hala
Pişmandım belki resimlerini yaktığımdan
Ama son pişmanlık fayda etmiyor
Geride kalan küllerini savurdum avuç avuç
Bana bakan gözlere aldırmadım, utanmadım
İçimde sakladığım sevgi sözcüklerini haykırdım
Avazım çıktığı kadar. Ama sen yoktun,
Sen başka kollarda uyurken ben isyanlardaydım
Sevgi sözcükleri dökülürken dudaklarımdan
Sana olan sevgimi haykırdıkça uzaklaştın benden
Sensiz hayat nasıl geçer diye düşünüyorum
Olumsuz düşüncelerimi umuda çevirmek için
Mücadele ediyorum kendi içimde
Bu halin ne diye soranlara aldırmadan
Beni bırakıp gittiğin o yerde bekliyorum
Hiç değişmedim duygularım bildiğin gibi
Parmağına kıymık batımı burnunun direği sızlayan o damım
Ama sen yoksun..