Ama Sen Yoksun Şiiri - Osman Yanar

Bir gemi gibiyim, ıssız bir limana demir atmışım.
Çığlık atıyorum, kimse duymuyor sesimi.
Bir ağaç gibiyim, çölün ortasında;
Meyve veriyorum, kimse almıyor.

Gece sessizliğe boğuyor, sensizliğe boğuyor yüreğimi.
Acıyor, bir yara var bir yerlerimde, biliyorum.
Ama sen yoksun.
Bir ışık görüyorum,
Ve ardından bir şimşek çakıyor gökyüzünde.
Birden irkiliyorum,
Seni arıyor ellerim; sarmanı istiyorum kollarınla.

Sigaramdan son bir nefes çekiyorum.
Hepsini çeksem de içime, orda sen yoksun.
Ay bir başka parlıyor bu gece
Keşke yanımda olsaydın;
Ellerini tutsaydın ve aşkımı haykırsaydım.
Ama sen yoksun.

Ve kar yağıyor ardından tane tane dışarıda.
Her kar tanesinde seni arıyorum.
Yere düşüp eriyince içim sızlıyor,
Seni kaybettim sanıyorum.

Ama yok, sen hiç benim olmadın ki,
Seni hiç kazanmadım ki...

Gün gelir, bir gün benim olursan,
Ellerini tutup, gözlerine bakabilirsem...
Biliyorum. Bırakmayacağım;
Ve hep yanında olacağım.