Çarmıha gerilen en son isanın
göz yaşıyla büyüyen yağmur damlasıdır
kar tanesine gebe olan.
Koklanmamış, incinmemiş, değinmemiş kardelen olur...
Yada
Boran fırtınasına tutulan ve güneşin
çiğnediği narin çiçeğin her bir pigmentidir,
duacıları ardından koşan...
Ve beni içten içe kemiren
yani senin en güzel yerin
o durmadan gülen gözlerin...
Ama sen sorma adını
kim bilir belki umuttur...
Çünkü yasaklı...
Kayıt Tarihi : 9.12.2005 20:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Bulut](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/12/09/ama-sen-sorma.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!