Ama Sen Şiiri - Yener Aksoy

Soğuk bir taşa

Çıplak ayak basar gibi

Her görüşümde seni…

Her duyuşumda sesini…

İsmin anıldığında nerde olursam olayım…

İçim üsperiyor…üşüyorum…

Sanki … çok kişilik bir koroda

Orkestra şefiyim…

Türk sanat müziğinden bir makam çalınıyor…

Ben seni düşlüyorum…

Elimdeki batonun…

Matlığı yüzüme vuruyor…

Üşüyorum…

İsanın peygamber olduğu yaşta…

Senden vahiy geliyordu bana…

Sev diyordu san ki tanrı…

Sev düşünme gerisini…

İlahi bir buyruktu bu

Günah işlemekten korktum…

Sevmemek şirk koşmaktı sana

Cenneti gözlerinde…

Cehennemi dudaklarında ki git lafında anladım…

9 havarim oldu

senden

Ayrıldığım ilk dokuz günüm

Biri ihanet etti bana

Diğerleri seyirci kaldı…

Gerilirken çarmıha…

Ellerinde ölümsüzlüğü tatmak…

Gökyüzüne havalanmak istedim…

Ama sen…

Kızgın güneşin… vücudumu yakmasını…

Tıpkı bir sinema salonunda…

Keloğlanın zalim krala yenilişini…

İzler gibi izledin…

Ve ben…

Çok üşüdüm….