Ama O İstanbul'du Şiiri - Betül Korçak

Bir yağmur damlası düştü dudaklarına kristalleşerek,
Sonra buzdan parçacıklar döküldü.
Aynada koca bir şehir,
Yaşlı bir kadın...
Renkli boyalarla seni süsledi.
O kadar yaşlı ve derindi ki,
Gençlik ruhunun çukurundayken,
Tanıştı birçok sevgiliyle,
Önce Bizans'ı tanıdı sonra Osmanlı'yı,
Kirpikleri kristalleşerek battı tenine.
Kaç din birleşti bedeninde?
Bir sığınak oldu çocuklarına,
Daha bir çok şerbet tattı hayatında,
Adını hatırlamadığı bir çok yaşam.
Her sevgili yeni şeyler aldı ona
Ayasofya, Galata...
Aynada resimler buldu,
Üsküdar, Haliç ve daha birçok yer...
Kim bilir, ne zaman doğmuştu?
Hangi hırslarla teslim etmişti kendini
Şimdiyse yorgun ve kalabalıktı,
Ama o İstanbuldu...