Ama (Kör) Şiiri - Osman Balkıs

Gözleri vardı hayatın
Çocuklara kurşun yağdıran
Gözlerim vardır
Aşkın okyanuslara savrulalan
Savrulan saçlarım rüzgar
Bir sonbahar uğultusuyum şimdi
Hayata karşı
Dallarında insanların
Mahşerler koparan
Ufkumda cani akşamlar

Bir kuş
Göcebe gibi hür ve hoyrat
Ama
Kör kurşununa hayatın
Uçan benim
Sıkılmış yumruklara
Kuş tüylü rüyalara
Vampir akşamlara
Savrulacak benim

Güneş sönüyor ışıltısından kalbimin
Ay ise melul ve tenha
Yıldızlara tapmıyorum
Yıkıldı çünkü kuleleri Babilin
O uçmaya varmış insanların
Yıkıldı
Yıkıldı iskeletim
Bir yığınım artık hayata karşı
Güney rüzgarlarıyla aşınan
Çölde bir derviş
Kum tepeleri yani

Ne bir vahayım kervanları serinleten
Ne bir çobanyıldızı yol gösteren
Sadece bir armoni sürekli
Sürekli çalan
Dinmeden uğuldayan bir mağara
Yarasaların efkarı yani

Canda O canan da O
Cansızım uluyorum derin derin
Bir kör gibi renksiz
Bir kurşun gibi hedefsiz
Savrulan savrulan zaman
Bir amayım
Dört kitap yaralı
Dört mevsim kan
01/09/1991/istanbul