Ama İstanbul Şiiri - Fatıma Neşe Tuna

Ömrümün son baharında
Sana gelişim neden İstanbul?
Dostlarımı bırakıp
Sana koşuşum neden?
Yeni bir hayata başlamanın zorluğuna katlanmak
Olumsuzluklara rağmen
‘Ama İstanbul’ demek neden?
Nedir beni sana çeken?
Martıların,
Denizin, boğazın mı?
Kalabalığın, koşturmacan
Kim kime dımdımalığın mı?
Taşı toprağı altınlığın mı?
İslambolluğun mu?
Minarelerin mi?
Buram buram tarih kokan
Güneşin batışını
Denizden seyretme sevdası mı?
Anadolu, Rumeli Hisarı
Yoksa Üsküdar mı?
Ah İstanbul!
Ah hayal şehir!
Sende kış nasıl yaşanır bilmem
“Rabbim! Beni girilecek yere
Doğru bir girdirişle girdir.
Ve çıkarılacak yerden
Doğru bir çıkarışla çıkar.
Ve katından bana
Yardımcı bir kuvvet ver.”
Demekten başka,
Ne gelir elden?