...Ama Gitme Şiiri - Mustafa Onur

...Ama Gitme

O kadınlar seni çok severlerdi.
Gittin diye balkona bayrak astılar…

Güneşi soğutarak terli avuçlarında;
Bileylendiğin küfrü olukluyorsun…
Onulmaz değilim…Hakir değilim…
Şafağın karardığını gördüm sadece çocuk şavkıyla…
Heyecanımı annece gör
…/Ama gitme…

-Buğusunda bir ceset daha düşer saç telinizden.
…/ kalbim kapınızı hiç yokladı mı?

Kılıçlar bileti boşuna keser,
Beni zorlama göçe… Gitmeyeceğim.
Biraz daha kalmak için gölgeliğinde,
Bir söğüt rüzgârı taşır ellerim…/ Ellerini ne çok severdim…/

Taşı da yararsa hıçkırıklarım,
Bu son olsun… Bir daha gülmeyeceğim…

Ölmeyi de bildim sürüdüğünde.
İnsanca yaşamanın gayretini de.
Yalnız cennet tutkusu sende sanırdım,
Saçlarına çaputu bağlamam bundan…
Yarılan taşlarla bir kale ördüm.
…/Benim gülmeyi boşamam belki de bundan…

Penceremde bitkin bir sükût lamba,
Aşkı kambur bilen karıncanın yorulduğusun…
…/ Kırbacın bana tanıdık geldi,
…/ Sen Ebû cehl-in torunu musun? (!)