Güvenmek;
Bazen, yüreğini istemektir;
Heyecanlı atışlarıyla...
Bazen, gözlerini görmektir;
Sevgi dolu bakışlarıyla...
Kâh, elini tutmaktır;
Sıcaklığını hissederek...
Kâh, omuzunu aramaktır;
Başını koyup ağlamak için...
Ama en çok,
Sen - ben değil
BİZ olabilmektir...
Güvenmek.
Kayıt Tarihi : 26.10.2007 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Pek akıcı, samimi ve duygu yüklüydü.
Tam puan ve takdirlerimle bol ilhamlar diliyorum.
Vesselam.
'-Ben,' lerin çok olduğu bir beraberlikten, '-Biz,' dediğimiz yalnızlığı yeğlerim.
Yeğledim de...
Paylaşım için teşekkürler, saygı öncelikli sevgiler.
TÜM YORUMLAR (26)