Ama Daha Çok Büyümem Lazım...

Neden ısrarla iyi misin diye sorarız birbirimize?
İyi olmamızı istediğimiz için mi?
Kararımı verdim sanırım, artık dönme vakti geldi, bu kadar hırpalandığım yeter...
Ben ait olduğum yere gidiyorum,
İstanbul yordun beni, yorgun düştüm artık..
Bana yalan söylediler hayat bu kadar zor değil dediler ben hiçbir zaman uzak durmayı beceremedim, sen mi güçlüydün, ben mi zayıf?
Biz her şeyi sağlama almalıyız, sonu diğeri gibi olsun istemem hiçbir zaman.
Yorgun bu gece gönül denizim..
Kaptan bana müsaade ben burada biraz soluklanayım...
Eğer niyetin öldürmekse beni,
Durma, yap!
Hadi çek silahını..
Ama bilmediğin bir şeyler var sen beni çoktan öldürdün!
Hadi yap şimdi!
Yerler ıslanmış gözyaşlarımdan, ayaklarım titriyor şimdilerde...
Yaşlandım mı biraz daha?
Yoksa sen mi gençleştin acaba!
Dün dünde kaldı bugün tükendi bitti geriye bir yarın kaldı.
Yarında gelip geçecek o yüzden anı yaşamak gibisi yok, desem de;
Hep geriden gelmeyi seçiyoruz, geriden geriden geliyoruz, ya da dönüp dolaşıp aynı yere geliyoruz…
Ben şimdi gidersem eğer, yıkılmaktan beter çökeceğim, ama elimden artık hiçbir şey gelmiyor.
Zorlamanın bir anlamı var mı acaba?
Güçsüzlüğü kabul etmek mi gerek?
Yenilgiyi kabullenmek çok zor!
Aslında yenilgi değil, yeni bir kapı bu belki de, ama ben hep yenilgi olarak görüyorum..
Başkalarının bana olan ihtiyacını ben yenilgi olarak adlandırıyorum,
Zaaflar.
Hadi bit git artık evimi özledim artık!
Devrik cümleler hadi devrilip gidelim...
Zaman beni kötü yakaladı, eriyorum gün geçtikçe korkuyorum kendimden yapacaklarımdan, dünyadan, beni yalnız bırakma dedim dinlemedi, dinletemedim yaptı bana yine oyununu...
Ne zaman yağmur yağsa, başımı eğiyorum gözyaşlarım belli olmasın diye…
Bu gece son kez uyuyorum yatağımda, bu evde, hatıralar canlanıyor gözümde yaşanmış yıllar gençlik çağlarımın en güzel yılları acısı tatlısıyla bitti işte gidiyorum bir şey demeden...
Başarabilmek için inandım sana!
Senin inanamadığını bilseydim hiç uğraşmazdım ey hayat!
Bu gece bir kaç kişiyi küstahça bozmak istercesine kaprisliydi kızıl gözlü kadın,
Oysa şuan da umutsuz bekleyişte...
Bitmiş bir mum gibi ne dibimi aydınlatabiliyorum,
Ne de etrafımı sadece bir yanık kokusu yayıyorum etrafıma kaçırmak istercesine...
Şimdi ben ne yapayım alıp bu başımı kaçayım mı yoksa savaşayım mı?

Bu gece seyir defterim boş kalsın kaptan, yazacak o kadar şey var ki kaldırmaz bünyem...
Desem de ne kadar çok şey karaladım şu anda, işte bunlar belki de binde biri sadece anlatmak istediklerimin, gerisinin hızına ben yetişemiyorum şimdilik, belki ileride büyüdüğüm zaman olur onlarda.

Büyüdüm biliyorum.

Ama daha çok büyümem lazım…

Bir gece önce tanışıp ertesi gün yatmak gibidir hayat!
Bir o kadar zevkli ama bir o kadarda can sıkıcı…
Hayatına sadece bir gece uğrayıp gitmek isterim, isterim ki aklın kalsın sonrasında sen uğra...
Peki usta vur kadehi bu gece dibine kadar!
Acıysa acı, ölümse ölüm alsın o’nu benden...
Tüm denemelerim boşa çıktı, ne yaptımsa ne ettimse olmadı, ulaşılamaz olmuş...
Bir yas indi gözümden,
Garipti,
İnerken temizledi yüzümü,
Bende yüzümü havluda bıraktım.

SAYGILARIMLA…
31/07/2011 16:15