Ama Benden Bilmesin Şiiri - Abdullah Tüzün

Ben Kerem'sem gel sinemi;
Del ki Aslı'mı görsünler.
Yoksa kapat ki çeneni,
İşin aslını bilsinler...

Deş ki yaramı görsünler;
Yarama merhem sürsünler;
Bir garip dosttu desinler,
Ama senden bilmesinler...

Bilmedim ki ne değişti?
Neler çiğdi, neler pişti?
Kel göründü, takke düştü;
Ama benden bilmesinler...

Hani dildeydi zerafet?
Hani sevgide bereket?
Her ne ise kader-kısmet,
Ama benden bilmesinler...

Yücelerden çekme beni;
Ben, orda sevmiştim seni;
Artık! Gökten yere hani?
İn de benden bilmesinler...

Çoşup akarken bendime;
Duruldun kendi kendine.
Sen dengine, ben dengime,
Beni senden bilmesinler...

Dost olmak mevzu bahisse,
Biraz da önem ver hisse;
Al sana "Kıssadan Hisse"
Ama benden bilmesinler...

Hasılı kelam ey dostum!
Sanma ki zehrimi kustum.
Sen benim kalbimde sustun,
Ama benden bilmesinler...

NOT: Değerli bir şeyi satan bir daha ona asla sahip olamaz.