Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
o yokluğun içinde görülmemiş çokluğum!
bir olabilsem...
ADIMLAR
bir adım attığım yerde
ne vardı ki
gitmemle kayboldu
her adımımda
sonsuz ben'leri koyuyorum
boşluğa
ve yine ben dolmuyorum
geçip gittiğim yerlerden
iç içe
öne
ve arkaya bakan
bir sürü
ben
ler
koymuşumdur
eskileri çocuk
şimdikiler ihtiyar
ASAF HALET ÇELEBİ
Sen yoksun
Ben yokum
Bu şehir yok...
Ve hatta bu şiir de yok...
Benden gelen 10 puan bile yok...
Daha ne kadar olacaksın be sadi.Şiir'i okurken ben seni yazmadığın yerlerde gördüm.
güzel
Duyguların çok güzel yoğunlaşıp ifade edildiği bir şiir okudum yüreğinize sağlık...
Yokluğun aidiyetini ne güzel anlatmışsınız.. tebrikler...
değişik ve hoş bir çalışma olmuş. başarılar dilerim
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta