Ama Ben Üşüyorum Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Hava soğuk!
Omuzlarımı iki yandan yukarıya kaldırıp
Başımı da omuzlarımın içine iyice gömdüm.
Paltomun yakasını dikleştirip
Kulaklarıma kadar da bereyi çektim.
Vücuduma yapıştırdım ceplerime sokup ellerimi
Gergin,tedirgin yürüyorum şimdi.

Üşümemeye çalışsam da
Kızarmış yüzüm
İstemeyerek de olsa burnum akıyor
Silsem de fayda yok,mendilim donuyor.
İçim de bir titreme bir titreme
Paltoma dört elle sarıldım
Başımla selamlıyorum gördüklerimi
Kırağı kaşlarla yürüyorum şimdi.

Sahtekarlar rüzgarı adeta bir hortum
Eğilemiyorum bükülemiyorum
Bir sesle
Sessiz sedasız dağılıveriyor kalabalıklar
Ben ayakta kalıyorum.
Küfürler uçuşuyor,
Hava çok soğuk,
Bulutlar üşüyor
Ben üşüyorum.

Deli dolu bir dünyayı sevmiyorum,
Yufka yürekli olmalı dağlarım,
İçten şarkılar söylemeli kuşlarım.
Mevsimler çok değişti,
Ben hala üşüyorum,
Ben hala çok üşüyorum.