Ama Ben Kelebek Bile Değilmişim

geçen köpekler gibi havlayasım geldi
yalnızlıktan
sonra onu düşündüm esmerliğini ve güzelliğini
geçti öylece
baktım kuş olmuş uçuyorum evde
kahve gece kokulu duvarlara çarparak
kanadı gagalarım
duvarın dibine düşmüşüm
o ara örümcek olmuşum
beklemekten tavana hasretlikler örüyorum
geriye kalan örümcek derken
karlı bir kış gününde yine onu görmüştüm
o gelmişti
hayatımda ilk defa yusufcuk olduğumu hissetmiştim
uzandı ellerim
tam dokunurken yüreğine kayboluverdi
meğer o da ceylanmış
oysa benim silahım mermim yoktu
avlayamadım
insan olsaydım avlardım
ben insan! değilim
ben adam değilim
bu soğuk karlı kış gününde
kahrımdan kedi olup sokak sokak geziyormuşum neylersin
....
bi ara kelebek olmuşum kendimi asıyorum hayat ağacının kozasında..