Ben bugün yazmak istiyorum biraz.
İçim yanıyor çünkü.. Öyle büyük bir yangın ki bir tek ben yanıyorum. Ve Tanrı küllerimi rüzgar ile ödüllendiriyor. Ölürsem eğer omuzlamayın tabutumu. Zira taşıdığınız ahım olacak. O kadar alçaksınız ki, topuklu giydiresim geliyor. Yarama tuz olmakta ısrarcısınız. Olamadım sizin gibi.Bağrımı yarıp, bağrıma bastım sizi. Yalnız değilim ve yanımda siz yoksunuz. Aynalarım var,Kendime kızıp kendimi kırdığım. Ben yaşarken öyle çok öldüm ki; Tanrı hepsini toplayıp bir saydı.Siz var görünüp yok olanlardansınız. Gözyaşlarım yastığa,İçim kağıda döküldüğünde de yoktunuz. Olmayın da zaten. Siz kabuk bağlayan yarayı soymayı seversiniz. Yaralarımın taze olması için elinizden geleni yaptınız. Ama yine de canımı sıkmadınız,canıma sıktınız. Keşke diyorum; keşke Tanrı komünist davransaydı acı dağıtırken..
Yaralarım var benim,nefes aldıkça kanayan. Uzak durun! Uzak durun da mikrop kapmasın..
Sitem edeceğim biraz mazur görün. Zira bunu fazlasıyla hak ettiniz!
Ulan vallahi aşk değil derdim..
18’imdeydim daha. En deli çağlarımda. Yaptığım en büyük delilik dostumu kaybetmek oldu.
22’imdeyim şimdi. Hala,her gün aynı dostumu kaybediyorum.
Rüyalar var kendimi yok sayıp gerçekçiliğine inandığım. Siz hiç ölen birinin yaşadığına inandınız mı dört yıl boyunca? Ben inandım. Çünkü ben görmedim. Ben görmedim toprağa ekilirken bedenini. Ben toprak atmadım üzerine. Atamazdım da zaten. Ya beni de gömün buraya ya onu da gömmeyin derdim! Kolay mı toprağa bırakıp sırtını dönüp gitmek? Kolay mı toprak üstünde kalıp toprak altındakini unutmak? Değil. O yüzden elinizi omzuma atıp ”üzülme” demeyin bana! Tek derdi onu kıskanmayan bi sevgilisi olan insan beni ne kadar anlayabilir ki? O yüzden çekin ellerinizi üzerimden!
Ben çok dost gördüm sonradan yüzüme bakmayan..
Ben çok dost gördüm yanlış yapmadığım halde yanlış yapmışlığıma inanan..
Ama ben bir dost gördüm sonsuzluğa uyuyan..
Ama Alçaksınız!
Merhem olmayacaksınız belli,tuz olamayın bari!
Yalnız bırakın..
Bir başıma bırakın beni..
Kendimle konuşmam gereken konular var..
Dağıttım kendimi, üzerime basmayın.
Kırdım kendimi,kırıklarımla yaralamayım sizi,basmayın..
Mutsuzum ve biliyorum ki sizi memnun ediyor bu.
Yar dediğinizin ucundayım ve son sigaramı yaktım.
Kendimi de yakarsam eğer kınalarınız benden.
Şarkılarında dediği gibi ”Bırakın ne olursam olayım,aklım fikrim darma-dağın”
Yapmayın arkadaşlar,yapmayın..
Kafam o kadar dağınık ki ütüyü ocakta unutabilirim,yapmayın.
Kayıt Tarihi : 10.2.2015 19:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!