Ama... Şiiri - Necip Yılmaz

Seni çok sevdim
Beğendim yaptıklarını
Haklıydın aslında
Başarabilirdin
Ama, ama, ama

Uzatabilirim elimi sana
Yardım edebilirim
Paylaşabiliriz acıları
Yalnız, fakat, ancak, ama, ama, ama....

Zaman nasıl da geçiyor
Yanlızlaşıyor hayat...
Bir bir kayboluyor gölgeler
Çoğalıyor amalar...

Bir hançer kelimeler
Günbegün saplanıyor kalbime
Aşına yüzler, tanıdıklar, dost bildiklerim...

Ne zaman aşarım ama dağlarını
Bu ıssız kentte, yeryüzünde
Tebessüme ücret isteyen
Peşinciler
Ne zaman çıkacak hayatımdan
Ne zaman bineceğim
Umut sahilinde tamam gemisine....

Amalar olmayacak
Dostlar arasında
Dostluğun en sıcak tepesi saracak bizi
Şemsle Mevlana olacağız
Tütsülü demirler açamayacak aramızı