Amâ Şiiri - Alper Kürük

Çıkalıdanberi ana karnından
Açmadı bir kerecik gözünü,
Nûr gibi bir ışıkla ruhundan
Seyrediyor dünyasını.
Görmek,sevmek isterdi
Babasını,anasını...
Gözlerinin görmediği bir ufuktan
İşte bekliyor o da
Güneşin doğmasını.

Gözleri açılıp ta ne olacaktı sanki?
Belki kötü bakacaktı.
Dünyanın dertleri
Gözünü yaşartacaktı.
Yaptıklarından utananlar gibi
Kendi kendinden kaçacaktı.
Şimdi ise bilmiyor
Ağaç ne? İnsan ne?
Düşünür:niye bakmazlar çirkine?
Niçin meylederler güzele ve iyiye?
Bilseydi insanları
Belki kalbi düzelmezdi ölesiye...