Âmâ Şiiri - İrem Aslan

İnsan insana hasret yaşar inceden
Dağlar bile yürür gece gölgesinden
Tutuşan bir vicdan ateşi yakar kalpten
İçini yanlız Allah’a açtın sen..

Geceleri yorgan örtmüşler güneşin üstüne
Ay kâh açmış üstünü,kâh yarım almış dizine
Umutları bırakmışlar tane tane gökyüzüne
Yağmur olup yağsınlar diye üstümüze

Anlamıyorlar gizlendi kelimeler şiirin arkasına
Dokununca insan, dil değil, ruh değer ruhuna
Bir karıncanın ayak sesinden uluyan kurda
Eyvah yerine EyvAllah dermiş duyunca

Bak yarım gülüşlerimi bir yerlerde bırakmışlığıma
Dizlerimi karnıma çektiğimde, ah etmem mutlu ol ,kalbi âmâ
Kaç kibir kaç haset senin merhametinde erir
Çok sevince zaatına ağır gelir
Güzel sevmek güzel kalpte güzelleşir...