Âmâ Şiiri - Macit Kuruçay

l

doğuştan görme özürlü
sevimli bir kız çocuğu
ovuşturuyor emsâlleri gibi
her sabah uyanınca
minik elleri ile
minik gözlerini
gerinip güneşe karşı
ovuşturuyor ovuşturuyor
sonra burkuluyor yüreği
ve ıslak her iki yanakları
akabinde avaz avaz bağırıp
anne
anne
yapayalnız zifîrî karanlığa karşı

08 Mayıs 1999
(2000 gittin şiir kitabından)

ll

anadan doğma
gözleri âmâ
münevver abla
herkesler gibi uyuduğunda
acaba ne görür rüyâsında
ya da karanlık odasında
önünde tuval
bir elinde palet
bir elinde fırça
resim mi yapar
keşke seyyar olsaydı gözler
hiç düşünmeden verirdim
zavallı nevmit
münevver ablaya
lâkin geri almak şartıyla

25 Aralık 2000
(2000 gittin şiir kitabından