Alzheimer Şiiri - Afşin Dualı

Düşündüm, ben kimim ?
Dünler unutuluyor yarınlar peki !
Düşündüm, kıranlar kalbi peki,
Nasihatler kulaklara küpeydi, duyan kimdi ?

Ey yabancı ! Yolun uzun ince,
Yalnızsın, düşenin dostu olmadığı yerde,
Kırılan güvenleri toparlayan tanıdık,
Sillesini yedik dost bilinenin, güvensiz bırakıldık..

Eğerlenmiş atıydı dost dostun,
Baş yarmadı dostun attığı,
Kara günde belli olan dost kazığı mı ?
Unutuldu yarınlar ve dünün kayıpları..

Ayıp dışında yüzüme söylenen olmadı,
Kara günde dostum olmadı,
Başa bakan dostum ayağa bakan düşmanım,
Ne sağını gördüm ne solunu bu kelamın..

Unutulduk... ""

Sevgi, iki busede yansıyan tebessüm güneşi,
Dudağın değdiği yerleri muhafaza etmekti,
Sevgi, göz ile görüp gönül ile yanmak,
Kokusunu sinede hapsedip huzur bulmak..

Unutuldu yapılanlar, unutuldu sevgi yangını,
Sönmeyen bu ateşte kül olan benim yıllarım,
Gecelerim uykusuz, kalbim bir ataçta savrulan,
Unutuldu dostuda gönlüde hayatımın baharında.

Unutulduk... ""

Söylemesin dünya bana beyazın öldüğünü,
İnsandı ölen siyahlar hemde daha mazlum,
Zevk uğruna ölen tavuklara gözler âmâ,
Hiç bir cana kıyılmasındı oysa vicdan..

Unutuldu dünler ne çabuk,
Kukla olunan sistemin dili olundu,
Alzheimer oldu bu nesil herşeye,
Güce kul olanlardı zalime perde..