Alzaimer Şiiri - Vedat Dündar

Soğuk bir kış günü unuttum seni Gözlerinde hangi renk yanardı,şahane Hangi çılgın kokun çarpardı duvarlara Sesinin tınısını tasarlıyamıyorum şimdi Sanki zamansız bir muamma içinde gömülüp gittin Sanki mecalsiz bir hıçkırık gibi, Birden şekilsiz kaldın gözlerimde… Artık kimsesiz bir rüya gibi mahzundum Kurtaran yoktu çaresizlikten beni merhametle Cefakar bir lezzet içinde karanlıklara koştum Hiç kimseyi tanıyamadım can pazarında Sesim yoktu,delinmişti duvarlar, Şimdi simsiyahtı tüm cevaplar.. Seni soğuk bir kış günü unuttum ben! Göremesemde bakıyordum sana bomboş Hala/da olsa yaşıyordum, Alzaimer/la Ben yaşıyordum gene, nefesten ibaret kalsamda Sen o gün öldün birtanem,benim kucağımda