Alya Şiiri - Mahmut Nebi Kaya

Demir attım geceye bu gece,
karanlık demlenince.
Fısıldaşırım yıldızlarla birazdan.
Bahsederim:
Sevdadan, kederden, yaradan.
Seni bana getirir mi,
Yaradan?

Alya,
sen gel bu gece en iyisi,
tutarsa da tutsun
Ay'ın kıskançlık krizi.

Alya, sen gel.
Yoksa bu hasret;
bu hasret bitirir ikimizi.

19.12.2018 Karaköprü.

II.

Sen
içimizdeki umudu
olmazlara çalarken,
kederin inatçı yüzünün
yüzsüzlüğü tuttu iyice.

Sen,
belki bir seni bilirsin;
ama ben,
bir seni bilmem:
Bir de içimdeki seni bilirim;
sensizken.
21.12.2018

III.
Körelmiş ellerle
yokladım kalbi bir kez daha.
Denize kavuşamayan ırmaklar gördüm;
Çaresizce.

Yalnızlığında kuruyan ırmaklar,
dalında kuruyan yapraklar...
Her şey bir yalnızlık içinde kuruyordu.

Yaşamak bir yana,
senle ölmek de güzeldi;
ama ölmüyorduk;
Ben de sana ölüyordum.

13 Temmuz 2019