Alvina Şiiri - Metin Arbak

Senin o kömür karası gözlerin,
Hep sabahım olur bilirsin! ..
Sen beyaz bahar rüzgarım
Sen mavi yaşam ışığım
Sen benim pembemsin
Alvina! ..
Rüzgarlar
Senin saçlarından çıkar bilirim.
Sen gülümseyince
Bütün dünya neşelenir eminim...
Bir dans edişin var ki Alvina
Tıpkı kalp ağrısı gibi.
Nefessiz derin sular gibisin
Her aklıma gelişinde
Nefesim kesilir
Sanki ölürüm de
Götürüp bir kara mezara koyarlar beni
Ürperirim! ...
Sen kır çiçeklerinin saflığı
Sen dallardan süzülen yağmur damlası
Gelişinle hayat pınarım
Gidişinle yaşam sonum, felaketimsin! ..
Ah! .. Alvina..Dün gece yalan söyledim sana
Sevmiyorum seni dedim
Söylerken tüm kanım çekiliyordu damarlarımdan aslında
Birden öyle çıkıverdi ağzımdan, kendimi tutamadım
İnşallah bana inanmadın..
Ne olur beni affet
Gururumu yargıla
Bana değil, hasrete dargın ol
Ne olur unut kilometreleri
Vaz geç gitmekten, canımsın yanımda ol
Gidipte yok olmak isteğini arzu ettirme bana
Söndürme yaşam ışığımı
Cünkü sen benim
Yaşam sevincisin
Alvina! ..