Altuner Şiiri - Yusuf Uyar

Altuner’sin altın gibi kalbin var,
Biliyorsun dünya olmaz bize yar,
Vatandaşın yaralanmış hadi sar,
Sen herkese arkadaşsın Altuner.

Ferasette geçemedim ben seni,
Yaşın ileride aşkın çok yeni,
Kenan illerinde ararsın beni,
Oralarda bulamazsın Altuner.

Kuyuya da düştüm pişemiyorum,
Altın çok yakında eşemiyorum,
Hedef görünüyor koşamıyorum,
Bunlara bir çözüm var mı Altuner?

Bazen yakındasın bazen uzakta
Kötülükler hepimize tuzakta,
Elimiz yüzümüz silip yusakta,
Kalbimizde kir kalıyor Altuner.

İnsan, hayvan, ağaç dedim konuma,
Bin bir türlü engel çıktı yoluma,
Bu işler çok güzel, hadi soluma,
Engelleri aşacağız Altuner.

Yirminin üstünde bir yirmi yedi*,
Herkes baktı, “Acep bu ne ki? ” dedi,
Hesabı görenler kafayı yedi,
Manasını anlatıver Altuner.

Şimdi bıyığım da sakalım da var,
Emin ol ki dünya artık bana dar,
Diyorlar ki bir de ahireti sor,
Hepsini bir pula sattım Altuner.

Kuvvetlice çekemedik bu yayı,
Anlamadık Hanya ile Konya’yı,
Kurtaralım dedik yalan dünyayı,
İki adım atamadık Altuner.

Şiirleri örgü gibi örüyom,
Tepede, bayırda seni yoruyom,
Kör gözümle bir şeyleri görüyom,
Bi yanıma geliversen Altuner.

Bir kardeşin biliyorsan sen beni,
Yaşın ileriyse aşkın da yeni,
“Yaktırmayım.” dersen güzel bedeni,
Gel Tevhît’te birleşelim Altuner.

Sen yaz dedin ben de altı yıl yattım,
Kalemle kendimi bir pula sattım,
Güzel yazsam derken çamura battım,
Temizleyen bulamadım Altuner.

Emiroğlu kendin bir şey sanarsın,
Boş kadehten içip, sanki kanarsın,
Benliğe düşerek nara yanarsın,
Kusurlarım af ediver Altuner.

13-04-2001 Kırıkkale
Sayın Abdurrahman Altuner’in
11-08-1995 tarihli şiirine cevap
*20-08-1995’te Bahşılı’daki 25 metre
kuyuda sol ayağımın şemik kısmı
parçalandı.